zaterdag 12 juli 2014
Voor vandaag werd weer regen voorspeld maar wanneer we wakker worden, schijnt de zon een heel klein beetje. Het is wel maar 13 graden.
Dus doen we warme kleren aan, nemen de regenkleren mee in de rugzak samen met onze lunch en elk 2 liter water. Allemaal nodig want we gaan de hike naar
Harding Icefield doen. Dat ligt in het Kenai Fjords National Park in een deel wat met de auto bereikbaar is. De tocht heen en terug: 13,20 km. Op zaterdag doen ze er een door een ranger begeleide tour. (Vind ik geruststellend aangezien dit actief berengebied is)
Om 9 u vertrekken we met een groep van 16 wandelaars. Er gaan 2 rangers mee, Joey en Debby. Joey neemt de leiding en zet het tempo, Debby blijft achteraan en zorgt voor de achterhoede. Na ongeveer 1,2 km vallen al 2 wandelaars af. Zelf heb ik de grootste problemen om de groep bij te houden. Maar dat is geen probleem zegt Debby. Zij kan het tempo ook niet aan en zo blijven we met nog 2 anderen achter. Sander kan het tempo van Joey wel goed volgen en blijft dus bij de eerste groep.
Het eerste stuk stijgt en er zitten heel veel geïmproviseerde trappen in. Dat vind ik best wel lastig wandelen. Je wandelt door het bos naar een weide. Het is prachtig! Dan is het nog een stukje verder tot de eerste stop.
Rond 10 u 45' bereiken we Marmot Meadows (2,25 km - stijging 316 m). Je hebt hier een schitterend zicht op
Exit Glacier. De groep van Joey heeft net zijn pauze achter de rug. Sander zal met hen verder gaan. Ik beloof hem dat we via de radio zullen laten weten wanneer wij terug keren. Ik weet nu wel al dat ik niet tot helemaal boven zal geraken. Mijn doel wordt nu Top of Cliffs Overlook, bijgenaamd lunch rock.
De eerste groep vertrekt en wij nemen een kleine pauze. Ik eet mijn banaan en geniet van het uitzicht.
Wanneer we 15' later willen vertrekken, besluiten de 2 anderen van ons groepje om terug te keren. Het volgende stuk van de klim doe ik dus alleen met Debby.
Op de flank tegenover ons kunnen we een nieuwe gletsjer zien, vertelt Debby. Deze zal verder aangroeien en zijn weg naar beneden volgen, tot tegen de Exit Glacier.
Met de batterijen opgeladen beginnen we aan het 2de deel. In het begin zijn hier nog een beetje rotsen/trappen maar daarna is het een gewoon pad dat langs ontelbare haarspeldbochten naar boven klimt. Hier is geen bos meer dus je hebt 360° zicht op weiden, bergen, gletsjers en het dal met de rivier. Er bloeien de mooiste bloemen.
Bijna niet te geloven maar af en toe ben ik te snel voor Debby. Zij heeft een probleem met haar heupen en is zelf ook nog nooit tot de top gegaan. Op deze hoogte is de temperatuur nog wat gedaald en we wandelen door de rand van een wolk waardoor het nog wat kouder aanvoelt.
Rond 12 u 30' bereiken we Top of Cliffs (1,61 km - stijging 279 m).
Ik weet niet goed welke woorden ik moet gebruiken om het uitzicht te beschrijven. 'Wow' is misschien het beste. Vanaf hier heb je zicht op Exit Glacier en op een stuk van Harding Icefield, het ijsveld van waar de gletsjer vertrekt. De natuur is weer veranderd, rondom is er nu alpiene toendra.
Dit is inderdaad de plek bij uitstek om te lunchen en om het energie peil wat te laten stijgen. Maar eerst de trui en de regenjas terug aangedaan want als je niet beweegt, koel je hier dadelijk af.
Via de radio vernemen we dat de andere groep bijna boven is. Zij hebben geluncht bij de shelter en zijn op weg naar het einde van het pad.
En dan breekt de zon door de wolken. Het is hier werkelijk ontzettend mooi.
Vanaf hier kunnen we ook enkele bergtoppen zien die boven het Harding Icefield uitsteken.
***beschrijving rest van het pad tot het einde volgens getuigenis van mijn zoon***
Na Top of Cliffs zijn de eerste meters nog wat moeilijk over de rotsen maar éénmaal hier voorbij is het een 'walk in the park', wel nog steeds klimmend maar niet steil.
Net voor het einde is er bijna geen begroeiing meer.
Boven gaat het pad door de sneeuw. Dit wandelt wat lastiger. Het is hier ook ijskoud maar door de inspanning voel je dat niet meer. Helemaal op het einde, bij End of Trail, wordt je beloond met een adembenemend zicht op de ijsvlakte en op Exit Glacier. Je kan nu goed het Harding Icefield zien en de bergen die boven het ijsveld uitsteken.
(Van in het dal tot aan het einde/top wandelde hij 4 u)
Na een goed half uur rust beginnen Debby en ik aan de terugweg. Debby geeft dit door via de radio (alleen blijkt later dat Joey dit niet aan mijn zoon gezegd heeft en die was dus toch wat ongerust).
De zon blijft schijnen dus jas en trui kunnen weer uit.
We speuren de bergflanken af op zoek naar een beer of berggeiten. Die laatste zien we heel hoog, tegen een richel. 's Ochtends had iemand een beer gezien maar die vinden we niet.
Wat we wel zien, is een super schattige marmot (hoary marmot). Ik zie hem/haar al van ver en hij/zij laat ons tot vlak bij het hol naderen. Eindelijk krijg ik er één op de foto. Tijdens de klim had ik er ook al gezien maar die waren steeds te snel weg.
Wanneer we nog ongeveer 1,2 km moeten doen, worden we bijgehaald door Sander en Joey. Het laatste stuk wandelen we samen.
We vertellen dat we een groepje studenten gezien hebben die nog helemaal naar boven wilden maar die bijna geen water en geen eten bij hadden. Ja, die 'dumbasses' heeft Joey ook gezien. Eén van hen had behoorlijk veel uitslag, had zijn gezicht ingewreven met bladeren van de berenklauw 'want dat verjaagt muggen'. Niet dus. Nu moet je weten dat die
berenklauw dus uitslag (zelfs brandwonde-achtige letsels) geeft als je hem aanraakt. Daarover staan aan het begin van het pad ook borden met waarschuwingen. Volgens Joey gaat de jongeman een heel onaangename avond tegemoet. Nog volgens Joey: there just ain't no cure for stupidity.
Om 15 u 36' zijn we terug bij het trailhead. Van hier is het nog een klein stukje naar het Nature Center. Daar springen we even binnen om naar de overzichtskaart te gaan kijken.
(onderaan in het midden is het pad te zien, en zo weten we meteen ook dat we maar een heeeeeeeel klein stukje gezien hebben van het ijsveld)
Bij de auto laden we onze batterijtjes weer op. Daarna willen we naar een viewpoint met uitzicht op Exit Glacier. Helaas is het pad afgesloten door de hoge waterstand van de rivier. (op enkele plaatsen is het pad weggespoeld)
Op de terugweg naar Seward stoppen we nog voor een zicht op de gletsjer.
Eénmaal in ons hotel maken we de rugzakken wat lichter. Avondeten doen we in het restaurant bij het hotel. We gaan nog even langs de souvenir winkel en dan terug naar de kamer.
Eerst een verfrissende douche en dan gaan we slapen.
Dit was echt een top-dag !
Geplande route: 40 km
Hotel: Breeze Inn - Seward
Een ruwe planning gemaakt.
