Dag 8 : Homer - Soldotna

woensdag 16 juli 2014

Er staat een korte rit op de planning, maar 91 mijl (144 km). Onderweg hebben we dus tijd genoeg om te genieten. En aan de lucht te zien, belooft het een mooie dag te worden.

Een stop bij Anchor Point is bij op de planning gekomen. Het is eb aan het worden en dan is er misschien meer te zien op het strand. Allez, Sander hoopt dat er weer eagles te zien zijn.
(en het ligt maar 2 mijl uit de route, dus we wagen het erop)

Wanneer we er aankomen zijn er slechts enkele meeuwen te zien. We wandelen een stuk het strand op en zien wat verderop 1 eagle zitten.



Even later komt een tweede aanvliegen ...



... en nog wat later komt een derde eagle bij het clubje.


Sander is in de wolken natuurlijk.

We hebben lang gezocht om zeker te zijn over welke eagle het gaat. Ons eerste gedacht, afgaand op de kleur, was golden eagle maar, rekening houdend met de grootte, vermoeden we dat het jongen zijn. Uiteindelijk besloten we (ook na overleg met een park ranger in Denali later in de reis) dat het bald eagles zijn. De jongen hebben bijna dezelfde kleur als een golden eagle maar op het onderste stuk van hun poten staan geen pluimen en golden eagles komen niet voor aan de kust.

Zonder het te beseffen zijn we hier bijna 2 uren. En het is aangenaam op het strand. De zon is van de partij, alleen de temperatuur wilt nog niet mee door een frisse wind.




Schitterend om te zien hoe de vogels in de poelen vissen vinden - en dan ruzie maken over wie de vis mag opeten.


Bij Clam Gulch rijden we naar beneden, tot op het strand. De klif is hier hoger dan bij Anchor Point maar eenmaal op het strand is het een gelijkaardig uitzicht. Alleen is hier een pak volk op het strand naar clams (schelpen, mosselachtig) aan het graven.


Daarna doen we nog een korte stop in Kasilof, een piepklein stadje. We wippen even binnen in het Kasilof Regional Historical Museum. Het stelt wel erg weinig voor.

We verlaten de Sterling Highway en rijden via de Kalifornsky Beach Road naar Soldotna. Onderweg willen we nog bij het strand geraken. We nemen een afslag richting baai. Het is daar een drukte van jewelste. Campers, pick ups en trailers, kampeerders, boten. Er is geen doorkomen aan. Dan maar terug naar de gewone weg. Het is ook steeds uitkijken voor elanden op de weg.


Ondertussen is het al 14 u voorbij en we hebben nog niet gegeten. We besluiten te gaan eten bij het eerste restaurant dat we tegen komen. En de winnaar is ... DQ (voorheen Dairy Queen). Het is fastfood maar als je zo'n honger hebt, smaakt dit heerlijk.

Na de late lunch rijden we een stukje terug naar het visitor center van het Kenai National Wildlife Refuge (via Ski Hill Road). Het Refuge is een uitgestrekt gebied in de Kenai Mountains. 
(meer info in Reflections, een zeer handige visitor guide)
Rondom het visitor center liggen diverse wandelpaden. Wij gaan de Centennial Trail doen, lengte 2.2 mijl. Mooie wandeling door het bos, hier en daar langs een beekje. Maar we worden vergezeld van zwermen muggen. Dan horen we iets kraken. Het is een eland jong.


Sander maakt foto's en ik zoek mama eland. Je wilt echt niet tussen een moeder en haar kalf in belanden! Ik maak wat lawaai, klap in mijn handen en heb haar al snel gevonden. We zijn op een veilige afstand. Zij weet nu waar wij zijn en wij weten waar zij is. Het jong speelt nog wat in een plas en dan trekken ze verder. En wij ook.



Spontaan moet ik aan een spreuk denken die ik gisteren op een bank in Homer gelezen heb:
"In every walk with nature, one receives far more than he seeks" - John Muir, naturalist.

Het bos wordt minder dicht en daardoor zit hier een verdraagbaar aantal muggen. Daarna loopt het pad langs een meer en dan klimt het terug naar de parking. Volgende keer denk ik dat we meer bugspray gaan gebruiken.


Na onze wandeling rijden we naar het stadje Kenai. Hier is het ook al zo druk. Het stadje ligt aan de monding van de Kenai River. De massa volk is te verklaren omdat de salmon run net begonnen is. De zalmen komen uit de oceaan en zwemmen de rivier op om verderop kuit te gaan schieten. Nagenoeg het hele stadje zit volgepakt met vissers. (Dit verklaart ook het vele volk bij het strand.) We hebben beiden geen zin om tussen al dit volk rond te lopen. Spijtig want het ziet er een erg leuk stadje uit.

Voor het avondeten kiezen we Mykel's Restaurant, gelegen bij de Soldotna Inn. Ze worden bedolven onder superlatieven in de recensies die we over hen vonden. En helemaal terecht, zo blijkt.
Super lekker hebben we gegeten, echt een aanrader. Eén van ons twee at een steak, de andere pasta met kip. Rara?

's Avonds kwijt ik mij nog van mijn huishoudelijke taken hier (de was).


Geplande route: 144 km
Hotel: Best Western King Salmon Motel - Soldotna