Alaska 07.2014 - reisverslag: Dag 7 : Homer

dinsdag 15 juli 2014

We slapen een beetje uit vandaag, dwz tot 8 u.

Op het programma staat de omgeving van Homer.

Het is stralend weer deze ochtend en 15 °C.

Eerst rijden we naar het Carl E. Wynn Nature Center. Er is een korte wandeling door het noordelijk regenwoud en lang weides met prachtige bloemen. Het is best wel mooi maar wij hebben dit gisteren ook al gezien bij onze wandeling.

Dan gaat het richting Skyline Drive. Van hieruit heb je een schitterend zicht op Homer, Homer Spit, de baai en de Kenai Mountains met gletsjers.

Het is laag water in de baai. Ideaal om even een strandwandeling te maken. Bij Bishop's Beach is een grote parkeerplaats. Je mag er zelfs tot op het strand rijden (aan de rand is een wal gemaakt van keien om de kustlijn te beschermen, en daar mag je op met de auto). Wij nemen gewoon de parking.

Tussen rotsen op het strand gaan we op zoek naar beestjes in de achtergebleven poelen. Op enkele slakjes en krabbenpoten na vinden we niets. Waarschijnlijk zijn de meeuwen ons al voor geweest.

Na de strandwandeling volgt de wandeling door de Beluga Slough. Dit is een gebied dat bij vloed gevoed wordt door zeewater. Het heeft een speciale plantengroei en trekt veel vogels aan. (een beetje zoals het Zwin) Er liggen houten wandelpaden. En wat hebben we een geluk. Naast (weeral) eendjes, zwanen en ganzen schuilt er ook een familie Sandhill Cranes (kraanvogels) in het hoge gras. (mama, papa en 2 jongen)

Na de middag rijden we naar Homer Spit.

Het is een landtong in Kachemak Bay. De weg ernaar toe is (volgens de locals) de langste weg ter wereld die in tot in oceaanwater gaat. Nu het is wel een eindje, ik denk dat je over het hele stuk een kleine 15 minuten rijdt, zonder stops.

Maar wij doen dus wel stops. Zo stoppen we onderweg voor nog een strandwandelingetje. En wie zit hier als een meeuw op het strand (maar dan veeeeel groter)? Juist ja, weer een bald eagle. Uiteraard is Sander weer in de wolken.

Daarna rijden we verder tot helemaal op het einde van deze landtong, Land's End. Er zou hier kans zijn om papegaaiduikers (puffins) te zien. Maar niet nu dus.

We wandelen nog even door Homer Spit. Het is een piepklein dorpje. Er is een haventje hier. Rondom liggen winkeltjes en restaurants, allemaal gebouwd op palen aan de strandzijde. Bij hoog water staan de palen in de zee.

We komen ook langs de Salty Dawg Saloon & Lighthouse. Sander mag hier niet binnen en ik besluit dan maar om solidair te zijn. De specialiteit van deze saloon zijn de dollarbiljetten aan het plafond en op de muren die bezoekers er achterlaten.

Op weg naar enkele viewpoints over de vlaktes langs Beluga Lake stoppen we bij de vertrekplaats van de vliegtuigen van Bald Mountain Air. Sander wilt nog eens kijken naar het nest dat we gisteren vanaf hier zagen. Maar de vogels zijn gaan vliegen. ; )

Vanaf de viewpoints is er wel goed zicht op Beluga Lake en de omliggende grasvlaktes, wetlands. Maar we zien helaas geen wildlife. Muggen daarentegen zijn wel in grote getale aanwezig.

Aan de baai is het inmiddels eb geworden. Het strand is op veel plaatsen nu erg breed. Bijkomend probleem is de dikke smurrie waar je door moet. Moeilijk om vogels te spotten aan de waterkant.

We hebben nog wat tijd over. Sander zou graag terug naar Anchor Point gaan (waar we gisteren ook al waren). Het is niet zo ver dus rijden we er heen.

Wanneer we Homer Spit verlaten, zien we nog een Amerikaanse zeearend op het dak van een restaurant. Hij zit er heel fotogeniek op de steun van een schotelantenne!