Vandaag brengen we de dag door in en rond Valdez. De planning volgt de getijden.
We willen graag wildlife en iets van het stadje zien.
Nog voor 9 u vertrekken we naar de andere kant van de baai via de Daysville Road.
Het is bijna eb en daardoor zijn grote gedeelten van het strand droog.
Er zitten wel 20 Amerikaanse zeearenden en veel andere vogels.
In de Hatchery controleert men de bevruchting van zalmeitjes en ze laten geleidelijk de visjes vrij in de baai. Ze behalen dezelfde resultaten als zalmen die zich ongecontroleerd in een rivier voortplanten. Iets van 1% keert maar terug.
Volgens onze telling, en we kunnen er 1 á 2 visjes langs zitten, zijn er wel 20.000 vissen die zitten te drummen om de monding in te zwemmen.
Sommigen vinden toch een gaatje om in de rivier te geraken.
Stiekem hadden we gehoopt misschien ook een beer te zien. Eten is hier in elk geval genoeg. Maar ik denk dat er teveel volk was.
We keren langs dezelfde weg (tja, er is er maar 1) terug naar het stadje.
Er zijn zoveel riviertjes in Alaska. De zoektocht naar een naam kan dan soms rare oplossingen geven.
Terug in The City of Valdez stoppen we bij het visitor center. Misschien krijgen we betere informatie om beren te zien. Het advies luidt: tegen de avond terug gaan en er een ruime tijd blijven. En hopen op een portie geluk.
Lunchen doen we bij Old Town Burgers. Lekker eten en vriendelijke mensen.
Namiddag brengen we een bezoek aan het Valdez Museum. De geschiedenis van het stadje is wel de moeite waard. Gegroeid door de Goldrush, volledig vernietigd door een aardbeving, en zwaar getroffen door de ramp met de olietanker Exxon Valdez.
En ze hebben enkele rariteiten ...
En ze hebben enkele rariteiten ...
Met hetzelfde kaartje hebben we ook toegang tot de tentoonstelling 'Remembering Old Valdez'. Ze hebben er heel het oude stadje in maquettes nagebouwd (alle straten en huizen). Na de aardbeving van 1964 en de zware vernietigingen bleek dat de oorspronkelijke stad op onstabiele grond gebouwd werd (enkel afzettingsgesteente en geen vast gesteente, bij een aardbeving krijg je dan een soort pudding waar alles in wegzakt). Er werd een nieuwe plek boven vast gesteente gevonden zo'n 7 km verderop. Na 2 jaar was de nieuwe stad klaar (enkele niet beschadigde huizen werden verhuisd). Deze uitleg en nog veel meer krijgen we van de man aan de inkom.
Vanaf ons hotel gaan we het Overlook Trail doen. Je klimt er naar de top van een heuvel vanwaar je zicht hebt over de hele stad en de baai.
Terug in het hotel gaan we voor de 3de avond op rij eten in het THC restaurant. We hebben er al visgerechten en pasta gegeten, dit is echt een top restaurant !
Om 18 u 30' vertrekken we terug naar de overkant van de baai. Het gaat weer eb worden en 's avonds is er meer kans om beren te zien.
We vinden enkele zeeotters die met hele zalmen aan het worstelen zijn. Een heel karwei want de vissen zijn bijna zo groot als de ottertjes zelf.
In de monding bij de Fish Hatchery zijn 2 zeeleeuwen hun buikje rond aan het eten.
Hoofd even onder water, vis vangen, in 2 happen binnenspelen. Ik houd 1 van de 2 in de gaten en die eet 12 vissen achter elkaar op.
De collega's hangen wat rond voor de kust. Wanneer het water nog wat zakt, verlaten ook de 2 andere zeeleeuwen de monding.
Er komt een arend op het strand (of wat daarvan overblijft) zitten tussen de meeuwen en de kitiwakes.
Niet dat het hier niet mooi is, maar het wachten duurt lang. Om 22 u geven we er de brui aan. De anderen gaan ook weg. Spijtig, geen beer gezien maar wel een schitterende avondzon !
