Voorbereiding

3 maart 2014

Eindelijk gaat het ervan komen. Naar Alaska.
Ik wilde er al eerder heen maar wegens omstandigheden heb ik de plannen een jaar in de "ijskast" gestoken.

Het eerste serieuze plannen is in augustus 2013 begonnen.

Een ruwe planning gemaakt.
Veel reisverslagen van anderen gelezen, planning aangepast.
Reisgidsen doorgenomen, planning weer aangepast.

In september 2013 zijn de vliegtickets en de overnachtingen geboekt en wat later de huurauto.

Van 9 juli tot 5 augustus 2014 ga ik samen met mijn zoon (18 jaar)
een fantastische reis beleven.



Update 31 mei 2014

Het vraagt toch behoorlijk wat opzoekwerk om deze reis te plannen.
Er zijn op veel plaatsen echt wel speciale activiteiten te doen. Het is moeilijk kiezen welke dan de beste aanbieder is.
Sommige activiteiten zijn ook afhankelijk van het weer.
Tours zoals gletsjercruise en bear-viewing zijn daarom ingepland op de eerste dag dat we ergens verblijven. Moest een tour niet doorgaan op dag 1, hebben we nog altijd kans om op dag 2 de tour te kunnen doen.

Blijven nog vast te leggen:
activiteiten in Wrangell-St.Elias

Ondertussen werk ik ijverig verder aan het roadbook.



Update 7 juli 2014

EINDELIJK! Op de valreep is het roadbook klaar geraakt!
(ik heb wat teveel naar het voetbal gekeken)
Nu nog de koffers pakken en we zijn er helemaal klaar voor.


Dag 1 : Brussel-Reykjavik-Anchorage

woensdag 9 juli 2014

Dankzij de gunstige vluchturen moeten we niet op een onmenselijk uur uit ons bed.
We laden de bagage in de auto en rijden naar Brussel.
Parkeren doen we op de holiday parking - reservation zone bij de luchthaven van Zaventem.
(Vooraf gereserveerd via de site van Brussels Airport). Na wat speurwerk vinden we een karretje voor de bagage en een paar minuutjes later staan we aan de incheckbalie.

Bij Panos kopen we broodjes en wat water voor onderweg.

We vliegen met Icelandair. De ticketprijs is veel voordeliger. Ze serveren wel geen maaltijd, daarom dus de broodjes.


De vlucht gaat via Reykjavik waar we moeten overstappen.
Rond 17 u komen we aan in Anchorage (met een half uur vertraging)


Het was een aangename vlucht. We hebben alle twee wat kunnen slapen.
Doordat we niet te vroeg uit ons bed moesten en doordat we hebben kunnen slapen tijdens de vlucht komen we redelijk goed uitgerust aan.

Na Immigrations en douane moeten we van terminal veranderen om de huurauto op te halen bij Hertz (gehuurd via Drive-USA.de).
We krijgen een Toyota Rav4 mee, een witte. We hebben een sterk vermoeden dat we die niet mooi wit gaan teruggeven.

Het is 15° C (valt reuze mee) maar het regent.

We rijden eerst naar het hotel om in te checken.
Daarna naar het centrum om te gaan eten bij Hard Rock Café. Deze is nieuw, pas 2 weken geleden geopend. Net op tijd dus voor ons.


Whaling Wall:
1 van de 100 over heel de wereld verspreide murals over het zeeleven gemaakt door Wyland

Whaling Wall - Downtown Anchorage
Na nog een stop bij Walmart (koelbox, water, cola, koeken, fruit, chips, ...) zijn we tegen 22 u 30' terug in het hotel.

Snel een telefoontje met het thuisfront en dan naar bed.


Geplande route: 20 km
Hotel: Best Western Golden Lion Hotel - Anchorage



Dag 2 : Anchorage – Seward

donderdag 10 juli 2014

Het regent zachtjes wanneer we wakker worden.
Na een stevig ontbijt (gratis omdat we diamond lid zijn) gaan we op pad.

Zoals gewoonlijk wanneer we in de USA zijn is onze eerste stop het lokale AAA kantoor.  We krijgen er oa een kaart van de staat en een handig roadbook mee.


Het regent nu heel hard en het is maar 15 °C.


Al snel als we uit Anchorage zijn, rijden we tussen de bergen en de zee / fjord (Turnagain Arm). Tussen de weg en de zee liggen ook nog de sporen van de Alaska Railroad.

De bergen naast ons behoren voor het grootste deel tot het Chugash State Park.

Bij Potter Marsh, Anchorage Coastal Wildlife Refuge, doen we de eerste (korte) wandeling van deze reis. Door het moeras lopen verschillende houten paden.
Als bij wonder stopt het juist met regenen.


Naast eendjes en ganzen zien we ook zalmen in de beekjes.


Sander zijn dag is al geslaagd. We kunnen heel mooi een Amerikaanse zeearend observeren. En laat dit nu net zijn lievelingsvogel zijn!
De vogel zit in de buurt van zijn nest, redelijk ver weg voor een foto, maar met de verrekijker kunnen we mooi zien hoe de jongen gevoed worden.


We blijven hier ongeveer een uurtje en zetten dan onze rit verder.

Ondertussen staan de hemelsluizen weer open.
Maar ondanks de regen zijn we zeer onder de indruk van het landschap. Achter elke bocht krijgen we een ander schitterend zicht op Turnagain Arm.


We doen meerdere foto-stops waaronder Beluga Point en Bird Point Scenic overlook.
De regen wordt afgewisseld met stortbuien, kortom een natte bedoening.


Het plan was om in Girdwood met de kabeltram naar boven te gaan. Maar 'boven' ligt nu verscholen in de wolken. Misschien kunnen we dit doen wanneer we hier volgende week weer langs komen.

Na lange tijd langs de baai gereden te hebben, gaat de weg nu door de Kenai Mountains.
We doen een kleine wandeling bij Turnagain Pass tussen struiken en heide.

De weg kronkelt tussen de bergen door. Het is zo ontzettend mooi. Zelfs in de regen.
Stel je voor hoe mooi het moet zijn als het zonnetje schijnt.


En geen bergen zonder meren. We komen er meerdere tegen. Vooral Kenai Lake is mooi. Het meer wordt gevoed door smeltwater van gletsjers en heeft daardoor een blauwe kleur. Ook de grootte van het meer valt ons op.

Rond 16 u zijn we bij het hotel in Seward.

Eerst checken we in, daarna droge schoenen aan en dan gaan we het stadje wat verkennen.

We lopen even binnen bij het Kenai Fjords National Park Information Center dat aan de kade ligt. De vriendelijke ranger geeft meer uitleg over het park en over de tocht naar Harding Icefield (die we overmorgen willen doen). Ze spelen er ook een film af over het park. Nu weten we al een beetje beter wat ons morgen te wachten staat.

Het is maar een klein stadje, omgeven door bergen die steeds verstoppertje spelen achter de wolken.

Iets na 18 u gaan we eten bij Ray's Waterfront. Amai, wat is het hier lekker eten!
(Voor opa: we gaan met de buik over de grond buiten)

Terug op de kamer bestuderen we nog de info die we bij AAA gekregen hebben en begin ik al wat aan dit reisverslag te typen.

(Morgen moet ik enkel nog in dit bericht de foto's toevoegen want nu, tijdens het typen, geraak ik niet op de site van Picasa. Als dat morgen nog niet gaat, post ik dit bericht zonder foto's.)
(Inmiddels is het plaatsen van foto's gelukt - er is wel op heel veel plaatsen Wifi in Alaska, maar de snelheid van de verbindingen is niet overal even goed.)

En we hebben het weerbericht gecheckt, morgen zou het droger zijn.
(behalve bij Potter Marsh heeft het de hele dag geregend, lijkt een beetje op ons Belgisch weer)



Geplande route: 200 km

Hotel: Breeze Inn - Seward



Dag 3 : Seward - Glacier Tour

vrijdag 11 juli 2014

Op tijd uit bed vandaag. We gaan een gletsjertour doen door Kenai Fjords NP.
Om 9 u moeten we ons aanmelden bij Major Marine Tours, de boot vertrekt om 10 u. Met deze tour gaat ook een park ranger mee.
Gezien het slechte weer en de zeer hoge golven, zal de tour iets gewijzigd worden. (Er wordt ook aangeboden om te annuleren of om een andere dag te gaan. Maar we besluiten om het er toch op te wagen vandaag.) 

Sinds gisteren is het nog niet gestopt met regenen, hoewel ze beter weer voorspeld hadden. Maar op dit moment zijn er maar enkele druppels, dus profiteren we ervan om snel wat foto's van het haventje te maken. Helaas, de omringende bergen zitten nog verborgen achter de wolken.


We wandelen langs de kade naar de juiste aanlegsteiger en verbazen ons nogmaals over de blauwe kleur van het water. Volgens de meereizende ranger komt dit door het hoge gehalte aan silt in het water, meegevoerd in het smeltwater van de gletsjers.
(Silt is een sedimentaire stof, en bestaat uit korreltjes veel kleiner dan zand)

Net voor afvaart stopt het helemaal met regenen.
Bij het verlaten van de haven liggen enkele zeeotters in het water. 



We varen naar het einde van Resurrection Bay en zien een walvismoeder met jong (bultrug), dall's porpoises (een soort bruinvis, dolfijnachtig - maar veel te snel voor een fatsoenlijke foto), steller sea lions, berggeiten, een Amerikaanse zeearend en nog veel meer vogelsoorten. (O.a. de puffin, papegaaiduiker, maar deze is zo mogelijk nog sneller dan de porpoise zodat we er helemaal geen duidelijke foto van hebben, nog niet.)



Ik ben vol bewondering voor de kapitein. Ongelofelijk hoe hij ons door de baai loodst, met soms wel erg weinig zicht.


Maar nu komt pas het "tricky part", de kapitein vraagt dat iedereen gaat zitten. Het komende halfuur zal hij door open zee de oversteek maken naar Aialik Bay. De golven kunnen tot 14 ft ofwel 4,26 m hoog zijn. Nu hadden wij wel onze voorzorgen genomen tegen zeeziekte, pilletje en armbandjes, maar na 20' in de oversteek ben ik toch zeeziek geworden. Samen met zowat de helft van de andere passagiers.

Eenmaal in Aialik Bay keerde de rust weer. Tijd voor lunch. Heerlijke zalm en prime rib. Maar ik voel me nog niet super dus ik eet maar een beetje.


Daarna is het tijd om naar de Aialik gletsjer te gaan kijken. Het is ondertussen weer aan het stortregenen en de wolken hangen laag. De gletsjer zelf kunnen we heel goed zien, helaas zijn de omliggende bergen niet zichtbaar. De kapitein legt de motor stil zodat we de geluiden die een gletsjer maakt beter kunnen horen. Wat is dit indrukwekkend! Af en toe valt er een heel stuk ijs naar beneden, in het water. Dit gaat gepaard met een donderend geluid.



Na deze baai zetten we koers naar Holgate Glacier. Ook hier een schitterend spektakel. Jammer wel van het weer dat ons zicht op de omgeving wat beperkt. De baai hier ligt nog meer bezaaid met ijsbergjes, de restanten van het afbrokkelen van het ijs.


In deze baai liggen nog meer gletsjers. Bij een van de berggletsjers is blijkbaar ergens iets opengescheurd of zo want er is een stortvloed aan modder die hier naar beneden komt. (volgens de bemanning was het hier nog helder gisteren) Het geeft een speciaal zicht in het water, er zijn echt 2 kleuren. De 2 soorten vermengen zich niet zo goed.



De route terug naar Seward verloopt maar een klein stukje over open zee. Deze keer houd mijn maag het wel. Onderweg zien we nog harbor seals, 2 Amerikaanse zeearenden en weer een bultrugmoeder met jong. Heerlijk.

Terug in de haven wandelen we nog even langs de kade en we besluiten om weer bij Ray's Waterfront te gaan eten. Weerom is het hier superlekker.

Daarna naar de kamer waar we eigenlijk alle twee rond 9 u al in slaap vallen.


Geplande route: 0 km
Hotel: Breeze Inn - Seward




Dag 4 : Seward - Harding Icefield

zaterdag 12 juli 2014

Voor vandaag werd weer regen voorspeld maar wanneer we wakker worden, schijnt de zon een heel klein beetje. Het is wel maar 13 graden.

Dus doen we warme kleren aan, nemen de regenkleren mee in de rugzak samen met onze lunch en elk 2 liter water. Allemaal nodig want we gaan de hike naar Harding Icefield doen. Dat ligt in het Kenai Fjords National Park in een deel wat met de auto bereikbaar is. De tocht heen en terug: 13,20 km. Op zaterdag doen ze er een door een ranger begeleide tour. (Vind ik geruststellend aangezien dit actief berengebied is)

Om 9 u vertrekken we met een groep van 16 wandelaars. Er gaan 2 rangers mee, Joey en Debby. Joey neemt de leiding en zet het tempo, Debby blijft achteraan en zorgt voor de achterhoede. Na ongeveer 1,2 km vallen al 2 wandelaars af. Zelf heb ik de grootste problemen om de groep bij te houden. Maar dat is geen probleem zegt Debby. Zij kan het tempo ook niet aan en zo blijven we met nog 2 anderen achter. Sander kan het tempo van Joey wel goed volgen en blijft dus bij de eerste groep.

Het eerste stuk stijgt en er zitten heel veel geïmproviseerde trappen in. Dat vind ik best wel lastig wandelen. Je wandelt door het bos naar een weide. Het is prachtig! Dan is het nog een stukje verder tot de eerste stop.



Rond 10 u 45' bereiken we Marmot Meadows (2,25 km - stijging 316 m). Je hebt hier een schitterend zicht op Exit Glacier. De groep van Joey heeft net zijn pauze achter de rug. Sander zal met hen verder gaan. Ik beloof hem dat we via de radio zullen laten weten wanneer wij terug keren. Ik weet nu wel al dat ik niet tot helemaal boven zal geraken. Mijn doel wordt nu Top of Cliffs Overlook, bijgenaamd lunch rock.



De eerste groep vertrekt en wij nemen een kleine pauze. Ik eet mijn banaan en geniet van het uitzicht.
Wanneer we 15' later willen vertrekken, besluiten de 2 anderen van ons groepje om terug te keren. Het volgende stuk van de klim doe ik dus alleen met Debby.

Op de flank tegenover ons kunnen we een nieuwe gletsjer zien, vertelt Debby. Deze zal verder aangroeien en zijn weg naar beneden volgen, tot tegen de Exit Glacier.


Met de batterijen opgeladen beginnen we aan het 2de deel. In het begin zijn hier nog een beetje rotsen/trappen maar daarna is het een gewoon pad dat langs ontelbare haarspeldbochten naar boven klimt. Hier is geen bos meer dus je hebt 360° zicht op weiden, bergen, gletsjers en het dal met de rivier. Er bloeien de mooiste bloemen.


Bijna niet te geloven maar af en toe ben ik te snel voor Debby. Zij heeft een probleem met haar heupen en is zelf ook nog nooit tot de top gegaan. Op deze hoogte is de temperatuur nog wat gedaald en we wandelen door de rand van een wolk waardoor het nog wat kouder aanvoelt.

Rond 12 u 30' bereiken we Top of Cliffs (1,61 km - stijging 279 m).
Ik weet niet goed welke woorden ik moet gebruiken om het uitzicht te beschrijven. 'Wow' is misschien het beste. Vanaf hier heb je zicht op Exit Glacier en op een stuk van Harding Icefield, het ijsveld van waar de gletsjer vertrekt. De natuur is weer veranderd, rondom is er nu alpiene toendra.


Dit is inderdaad de plek bij uitstek om te lunchen en om het energie peil wat te laten stijgen. Maar eerst de trui en de regenjas terug aangedaan want als je niet beweegt, koel je hier dadelijk af.
Via de radio vernemen we dat de andere groep bijna boven is. Zij hebben geluncht bij de shelter en zijn op weg naar het einde van het pad.
En dan breekt de zon door de wolken. Het is hier werkelijk ontzettend mooi.

Vanaf hier kunnen we ook enkele bergtoppen zien die boven het Harding Icefield uitsteken.



***beschrijving rest van het pad tot het einde volgens getuigenis van mijn zoon***

Na Top of Cliffs zijn de eerste meters nog wat moeilijk over de rotsen maar éénmaal hier voorbij is het een 'walk in the park', wel nog steeds klimmend maar niet steil.


Net voor het einde is er bijna geen begroeiing meer.


Boven gaat het pad door de sneeuw. Dit wandelt wat lastiger. Het is hier ook ijskoud maar door de inspanning voel je dat niet meer. Helemaal op het einde, bij End of Trail, wordt je beloond met een adembenemend zicht op de ijsvlakte en op Exit Glacier. Je kan nu goed het Harding Icefield zien en de bergen die boven het ijsveld uitsteken.




(Van in het dal tot aan het einde/top wandelde hij 4 u)

***********************

Na een goed half uur rust beginnen Debby en ik aan de terugweg. Debby geeft dit door via de radio (alleen blijkt later dat Joey dit niet aan mijn zoon gezegd heeft en die was dus toch wat ongerust).
De zon blijft schijnen dus jas en trui kunnen weer uit.


We speuren de bergflanken af op zoek naar een beer of berggeiten. Die laatste zien we heel hoog, tegen een richel. 's Ochtends had iemand een beer gezien maar die vinden we niet.
Wat we wel zien, is een super schattige marmot (hoary marmot). Ik zie hem/haar al van ver en hij/zij laat ons tot vlak bij het hol naderen. Eindelijk krijg ik er één op de foto. Tijdens de klim had ik er ook al gezien maar die waren steeds te snel weg.




Wanneer we nog ongeveer 1,2 km moeten doen, worden we bijgehaald door Sander en Joey. Het laatste stuk wandelen we samen.

We vertellen dat we een groepje studenten gezien hebben die nog helemaal naar boven wilden maar die bijna geen water en geen eten bij hadden. Ja, die 'dumbasses' heeft Joey ook gezien. Eén van hen had behoorlijk veel uitslag, had zijn gezicht ingewreven met bladeren van de berenklauw 'want dat verjaagt muggen'. Niet dus. Nu moet je weten dat die berenklauw dus uitslag (zelfs brandwonde-achtige letsels) geeft als je hem aanraakt. Daarover staan aan het begin van het pad ook borden met waarschuwingen. Volgens Joey gaat de jongeman een heel onaangename avond tegemoet. Nog volgens Joey: there just ain't no cure for stupidity.

Om 15 u 36' zijn we terug bij het trailhead. Van hier is het nog een klein stukje naar het Nature Center. Daar springen we even binnen om naar de overzichtskaart te gaan kijken.
(onderaan in het midden is het pad te zien, en zo weten we meteen ook dat we maar een heeeeeeeel klein stukje gezien hebben van het ijsveld)


Bij de auto laden we onze batterijtjes weer op. Daarna willen we naar een viewpoint met uitzicht op Exit Glacier. Helaas is het pad afgesloten door de hoge waterstand van de rivier. (op enkele plaatsen is het pad weggespoeld)

Op de terugweg naar Seward stoppen we nog voor een zicht op de gletsjer.


Eénmaal in ons hotel maken we de rugzakken wat lichter. Avondeten doen we in het restaurant bij het hotel. We gaan nog even langs de souvenir winkel en dan terug naar de kamer.

Eerst een verfrissende douche en dan gaan we slapen.

Dit was echt een top-dag !


Geplande route: 40 km
Hotel: Breeze Inn - Seward