Na het ontbijt maken we onze rugzakken klaar. Regenkleding, handschoenen, sandwiches, bananen, energy bar, water, ... moet allemaal mee. Wel maar 1 flesje water want je kan gewoon bijvullen op de gletsjer of aan bergriviertjes.
Vandaag gaat Sander ijsklimmen (en ik ga mee om te kijken). IJsklimmen komt veel te vroeg voor mij, daar heb ik nog niet genoeg kracht voor.
Het busje van St Elias Alpine Guides pikt ons op aan het hotel.
Zij brengen ons naar hun kantoor in Kennicott. Eerst moeten we natuurlijk een 'waiver' ondertekenen. En dan krijgt Sander speciale klimschoenen en crampons en ik alleen crampons (ijzers om op het ijs te stappen). Onze gids is Brian. Nick heeft zicht ook ingeschreven voor het klimmen. Dus met z'n vieren begin we eraan.
Eerst wandelen we 3,2 km tot aan de Root gletsjer. Over zowat de hele afstand stijgt het pad geleidelijk. Net voor de gletsjer gaat het naar beneden. Je wandelt er over de morene van de gletsjer. Dat is wat lastig stappen over het puin (grind en keien).
Zowel de gletsjertochten als het ijsklimmen gebeuren op het witte ijs van de Root Glacier. De Kennicott Glacier is wel groter, maar om bij het witte ijs te komen is veel moeilijker en veel verder.
Achter één van de vele bochten wacht ons een leuke verrassing. Een mama zwarte beer met 3 jongen zijn van de besjes aan het eten.
Zowel de gletsjertochten als het ijsklimmen gebeuren op het witte ijs van de Root Glacier. De Kennicott Glacier is wel groter, maar om bij het witte ijs te komen is veel moeilijker en veel verder.
Achter één van de vele bochten wacht ons een leuke verrassing. Een mama zwarte beer met 3 jongen zijn van de besjes aan het eten.
Onze eerste stappen op de gletsjer zijn twijfelend. We hebben al snel door hoe dat stappen met crampons werkt en dan gaat het erg vlot. Belangrijk is dat je je voeten hoog genoeg opheft bij het stappen anders blijven de pinnen in het ijs hangen en dan ja ... maak je op een onaangename manier kennis met het ijs.
Ondanks de regen is het prachtig op de gletsjer. De wolken belemmeren ons zicht op de omliggende bergen maar op boven de gletsjer is er wel goed zicht.
We hebben wat tijd om rond te lijken terwijl Brian het anker in het ijs gaat vastmaken.
Wat is het mooi en rustig. Af en toe kraakt de gletsjer. De eerste keer verschiet je daar wel van, de tweede keer ben je het al gewoon.
Sander en Nick beginnen eerst op een gewone ijswand. Nu ja gewoon, het is toch wel hard werken om boven te geraken. De punt van je schoenen moet je in het ijs stampen, en je krijgt ook 2 speciale hamertjes die je in het ijs moet slaan en waaraan je je kan optrekken.
Sander, Nick en Brian laten zich niet stoppen door de regen. Zij gaan nog verder de gletsjer op.
Ze doen nog afdalingen in moulins (molen: gaten in de gletsjer door riviertjes, die vaak heel diep zijn en waar je het blauwe ijs goed ziet)
Rond 14 u stopt het met regenen dus blijven ze nog langer op de gletsjer, ze doen nog een paar afdalingen in een nog diepere moulin.
Root Glacier nadat het gestopt is met regenen. (foto's van Sander)
Ikzelf ging dus terug naar Kennicott en had het al snel terug warm door de beweging. Nadat ik nog wat in Kennicott rondgelopen had, ben ik met de shuttle bus teruggegaan naar Mc Carthy. Om 16 u 30' was ik in het hotel. Ik ben opnieuw sandwiches gaan bestellen (voor morgen) en heb me daar een lekkere koffie gekocht. Daarna heb ik me op het terras van het hotel geïnstalleerd en wat aan de blog gewerkt, babbeltje geslaan met andere gasten en met een paar locals.
Af en toe krijg ik gezelschap van Blitz, een hond met maar 3 poten.
Sander was uiteindelijk om 19 u terug in het hotel.
We zijn iets gaan eten (terug in de Golden Saloon) en dan op tijd gaan slapen.
Morgen wacht immers weer een zware dag.