Het is wat bewolkt deze ochtend maar droog en nauwelijks wind. Dat valt mee want we gaan vandaag een Glacier and Wildlife Cruise doen door Prince William Sound. Wij hebben de cruise geboekt bij Stan Stevens. (Zie kaart in roadbook en bij 'to do' op deze blog).
Ik ben er niet gerust in met dat zeeziek worden van de vorige keer. Dus nemen we weer een pilletje bij het ontbijt en doen we de armbandjes aan.
De regenkleding nemen we voor de zekerheid toch maar mee want je weet nooit als je een dagje op zee doorbrengt. Lunch en een snack worden voorzien.
Tot mijn verbazing zijn er geen zakjes voor als iemand zeeziek wordt. Wanneer ik ernaar vraag, kijken ze me met grote ogen aan. Ik vertel van de cruise in Seward en dan moet de bemanning een beetje lachen. De zee hier is zoveel rustiger, echt kalm, 'misschien' krijgen we 2 grote golven.
Dat lucht op moet ik zeggen.
Om 10 u vaart de boot uit. Eerst gaat het door de baai van Valdez, verdeeld in 2 delen: Port of Valdez en de Valdez Arm. Eigenlijk is de baai een fjord omringd door bergen en met een zeer diepe bodem.
Hier en daar zijn in de baai nog restanten van de Gold Rush te zien. Rondom de dikke witte aders die in de rotsen lopen, werd goud gevonden.
De zon komt er wat meer door en zo kunnen we de blauw/groene kleur van het water goed zien (dat komt door het smeltwater van gletsjers dat in de baai stroomt).
De zee is hier inderdaad veeeeel kalmer. In de inhammen liggen vaak vissersboten voor anker.
Om overbevissing tegen te gaan, mogen ze maar tussen bepaalde uren en op bepaalde plaatsen - die de dag zelf aangekondigd worden - vissen. Ze wachten in de inhammen tot over de radio de nieuwe locaties doorgegeven worden. Zo besparen ze tijd door niet telkens helemaal tot in de haven te varen. De vis die ze vangen, wordt bij de boot op zee gekocht door de visverwerkingsbedrijven uit de haven. Deze zorgen ook voor het overladen van de vangst en het vervoer terug naar de haven. Zo kunnen de vissers optimaal gebruik maken van de toegestane tijd.
Nog in de baai van Valdez zien we zeeotters, zeehonden, een Amerikaanse zeearend, 2 bultruggen en meerdere watervogels waaronder deze jongens met rode pootjes (pigeon guillemot)
Wat verderop komen we een spoor van ijsbergen tegen. Producent is de Columbia gletsjer die hier bijna 25 km vandaan ligt.
Onze kapitein vaart dit stukje dan ook heel rustig en wij kunnen de gletsjer in de verte zien.
Weeral een lunch-with-a-view dus.
De kapitein zet de motor uit en geeft ons ruim de tijd om te genieten. We wachten tot ze terug boven komen. En dat duurt bij deze twee 8 minuten.
Op het volgende stuk van de route varen we tussen kleinere eilandjes door.
In de Unakwik Inlet worden we verwelkomd door zeeotters. Er dobberen meerdere groepen van 10 á 12 dieren rond. Er zijn ook moeders met jongen tussen. De beestjes drijven op hun rug en
Ten tijde van de olieramp waren ze bij de zwaarst getroffen dieren. Inmiddels heeft hun aantal zich bijna volledig hersteld.
Aan het einde van deze baai ligt de Meares Glacier. Eerst zien we weer ijsbergjes in het water dus we weten dat we in de buurt komen. Dan komt de gletsjer tevoorschijn van achter een heuvel.
Vonden we de gletsjers bij Seward al indrukwekkend, maar hier MET zicht op de omliggende bergen, is het echt onbeschrijfelijk mooi.
De gletsjer kraakt en knakt, regelmatig horen we ijs afbrokkelen en naar beneden vallen. Af en toe klinkt het als donder, een langer aanhoudend gerommel.
En dan heb ik zoveel geluk. Net in de richting dat ik aan het kijken ben, valt er een enorm stuk ijs naar beneden. (gelukkig had ik daarstraks bij de walvissen de ontspanknop van mijn fototoestel al op continu gezet want dit gaat zo snel, geen tijd om bij te regelen)
Ook hier heeft de kapitein de motor stilgelegd zodat we alle geluiden goed kunnen horen.
(Er klinkt ook precies het geluid van popcorn, dat is de lucht die in het ijs van de ijsbergjes zit en vrij komt bij het smelten).
Na zeker een half uur beginnen we aan de terugweg.
We verlaten de baai en varen naar meer open water.
(bij de plonsjes in het water, ze zijn zo snel dat ze moeilijk te fotograferen zijn)
(Soort bruinvis, ze lijken op orka's maar dan in de maat van een dolfijn.)
En ons geluk kan niet op vandaag, we zien nog 2 bultruggen ! Eén van de twee springt omhoog uit het water (breaching). Het was schitterend, maar zo plots dat we het niet op foto hebben. Ik denk dat 1/3 van de passagiers het maar gezien heeft. Daarna kwamen ze enkele keren boven en doken toen met een mooie staartbeweging diep het water in. (wanneer je de staart gezien hebt, duikt de walvis dieper onder het water, ze blijven dan tussen de 5 en 30 minuten onder water)
Bij Point Bull Head zien we nog meer dieren.
Zoals Steller's sea lions (zeeleeuwen) die lichtjes aan het vechten zijn voor het beste plekje.
(de foto's zijn niet zo duidelijk, maar de beestjes blijven niet lang genoeg zitten voor een duidelijke foto)
Het was een echte ramp voor de dieren die in de vervuilde gebieden woonden maar ook voor de bevolking die langs de kusten woonden en die vooral van de visvangst leefden.
Op weg terug naar de haven zien we nog meer zeeotters, zeeleeuwen en een zeearend.
We komen er ook langs Face-Rock (omdat je in profiel een hoofd kan zien in de rots). Behendig wordt de boot door de smalle doorgang geloodst (links op de rechtse foto).
Aan de overkant van de stad Valdez ligt de pijplijnterminal. Het is hier dat de olie van Prudhoe Bay aankomt. Er worden 52 tankers per maand gevuld. En dit jaar in jaar uit. Valdez is namelijk een ijsvrije haven in de winter dus de activiteiten kunnen gewoon doorgaan.
Het ontvangstcomité zit al klaar op de boei die de ingang van de haven aanwijst.
Het is 19u15' wanneer de boot terug aanmeert.
We zijn nog steeds zwaar onder de indruk van wat we allemaal te zien gekregen hebben. Maar we hebben ook reuze honger dus trekken we weer naar THC of the Hook.
We bekijken elkaars foto's en stellen vast dat we beiden leuke shots hebben, dat wordt nog een heel karwei om de mooiste uit te kiezen.
Hoewel we niet echt actief geweest zijn, vallen onze ogen bijna dicht tijdens het avondeten.
Het zal wel door de zeelucht komen.
