Vandaag om 14 u moeten we dit paradijsje verlaten.
De mensen kennen je hier dadelijk met je voornaam, ook in het hotel, in het restaurant, de gidsen, de winkel. Er heerst zo'n gemoedelijke sfeer. Zalig.
Het Ma Johnson Hotel geeft een familiaal gevoel. Zo heeft onze kamer ook geen sleutel (filosofie van het hotel: thuis sluit je toch ook niet je slaapkamerdeur). Batterijen of zo opladen gebeurt in de zitkamer/lobby, je kan je spullen zonder vrees voor diefstal laten opladen terwijl jij op verkenning gaat.'s Avonds lag er steeds een uitgebreid assortiment op te laden.
De inrichting van het hotel is bijzonder. Het lijkt wel alsof je in een museum verblijft.
Deze voormiddag maken we tijd voor het museum(pje) ondergebracht in het oude treinstation, het McCarthy-Kennicott Historical Museum. Onderwerpen die aan bod komen zijn de kopermijn (hoe kan het ook anders), de spoorweg, de inwoners van het stadje.
Het is middag dus tijd voor lunch. Vandaag gaan we bij The Potato (Roadside Potatohead) eten, één van de 2 restaurantjes in Mc Carthy. Het zag er ons leuk uit maar het was de voorbije dagen telkens al dicht voordat wij terug waren van onze avonturen.
Kunnen we eindelijk onze creatie maken terwijl we op ons eten wachten.
Daarna een laatste keer over Main Street.
We halen onze bagage op in het hotel. Het is tijd om afscheid te nemen van de mensen die ons hier zo goed ontvangen hebben.
We halen onze bagage op in het hotel. Het is tijd om afscheid te nemen van de mensen die ons hier zo goed ontvangen hebben.
.Special thanks:
to Chris, Patty and Neil (Ma Johnson's Hotel), Brian and Seth (St Elias Alpine Guides) for welcoming, guiding and helping us. You made it possible for us to experience some of the best days of our lives. Your warmth made us feel right at home.
to Chris, Patty and Neil (Ma Johnson's Hotel), Brian and Seth (St Elias Alpine Guides) for welcoming, guiding and helping us. You made it possible for us to experience some of the best days of our lives. Your warmth made us feel right at home.
We worden door het busje naar de luchthaven gebracht. Er vertrekken 2 vliegtuigjes van Wrangell Mountain Air naar Chitina en de piloten zijn de passagiers aan het verdelen. Wij krijgen het gezelschap van een echtpaar uit ... België. Dit is nog maar de 3de keer dat we Belgen tegenkomen tijdens deze vakantie en dan nog wel allemaal in Wrangell St Elias.
Op de terugvlucht naar Chitina vliegt de piloot weer over de gletsjers. Daarna gaat de terugvlucht door een andere vallei dan bij de heenvlucht. Co-piloot van dienst is deze keer Sander.
Links de Kennicott Glacier en rechts de Root Glacier
Zicht op het begin van de McCarthy Road en daaronder Chitina Airport
In Chitina is het 21 °C en zonnig.
Nog een laatste blik op Wrangell St Elias NP. Tja, we krijgen er niet genoeg van. We gaan het keihard missen denk ik.
De wegwerkzaamheden op Edgerton Highway zijn nog niet gedaan. Terwijl we bij Kenny Lake op de pilot car aan het wachten zijn zien we een raar restaurantje. Wanneer we beter kijken, merken we dat het een omgebouwde bus is.
De Richardson Highway naar Valdez mag van ons ook het label van scenic highway krijgen.
Plots zitten we in een enorme stortbui. Even maar (gelukkig), dan schijnt de zon weer.
De weg slingert door de Chugash Mountains langs bergen, rivieren en gletsjers.
Hieronder: Worthington Glacier
Eenmaal uit de bergen komen we aan in Valdez. Het stadje is gelegen in een baai. Het laatste stuk van de weg loopt dan ook naast de rivierbedding.
Sander vindt weer een amerikaanse zeearend die mooi zit te poseren naast de weg.
(bij zonniger weer komt de blauwe kleur van het gletsjer smeltwater beter uit)
Ons hotel heeft een goed restaurant THC Of The Hook (toch als we Tripadvisor moeten geloven). En wie zit daar ook te eten ? Het Belgische koppel dat bij ons in het vliegtuigje zat. Zij verblijven ook in dit hotel. Zij vertrekken morgen naar Whittier. We wisselen wat verhalen uit tijdens het eten.
En Tripadvisor heeft gelijk, dit is een toprestaurant.
We gaan ons ook aanmelden bij Stan Stevens Cruises (ligt naast het hotel). Morgen varen we met hen naar de Meares Glacier. De dame geeft ons een voucher en vertelt er bij dat het morgen rustig weer zal zijn. Super.
Geplande route: 185 km
